Ondertussen ergens aan de rand van Nederland......

Grens Nederland Duitsland. Rechts van de gele streep ligt Nieuweschans

Bovenstaande afbeelding is een luchtfoto genomen op de grens van Noordoost Groningen met Duitsland. Rechts van de gele lijn ziet u Nieuweschans, links het Duitse dorpje Bunde.
Noordoost Groningen geldt niet direct als als een dichtbevolkt gebied. Dreigende ontvolking is eerder het probleem. Met andere woorden: Ruimte genoeg, iedereen een ruim kavel, lage woonlasten en verder geen problemen.

Echter als een kavel ca. 500 €/m² kost, dan wordt het een heel ander verhaal. 400 m² kost dan 2 ton. Mini kavels zijn dan de enige remedie, met alle bijkomende problemen van dien.

Nieuweschans: Kleine kavels, veel bestrating, rijtjeshuizen

Woonwijk Nieuweschans

Een paar kilometer verderop ligt Bunde (Duitsland). Hier zijn de kavels ruim en iedereen heeft een vrijstaande woning.

Woonwijk Bunde: veel groen en ruime huizen.

Straatbeeld in Bunden. Eenvoudige huizen maar wel ruimte.

Uit dit voorbeeld kun je twee dingen afleiden.

1. Een hogere grondprijs leidt tot meer verharding
2. De grondprijs in Nederland wordt kunstmatig hoog gehouden.

Hieruit kunnen we concluderen dat de Nederlandse overheid toch een opmerkelijke rol speelt. Aan de ene kant werpt ze zich op als hoeder van kwaliteit (bouwbesluit, welstand) maar aan de andere kant is ze bewust bezig ons in een korset te dwingen, waarvan je je af kunt vragen of dat wel lekker zit.

Nieuwland

Nieuwland is een nieuwbouwwijk bij Amersfoort. 64% van het oppervlak van Nieuwland is openbaar terrein, slechts 36% is uitgegeven.

Scharrel Nederlander

 

"Dat het fysieke en geestelijke leven van de mens in wisselwerking met de natuur staat betekent niet anders dan dat de natuur in wisselwerking met zichzelf staat, want de mens is een deel van de natuur."

citaat van Karl Marx

Wie wel eens op de Veluwe komt, en ziet in wat voor een vrijheid dieren daar kunnen leven, wordt overvallen door een intens gevoel van geluk. Varkentjes die dartel rond kun ploegen, opzoek naar de lekkerste nootjes, konijntjes die vrolijk rondhuppelen en hier en daar een hert, het werkt aanstekelijk.

Een heel ander gevoel bekruipt je, bij het betreden van nieuwbouw wijken. Minuscuul kleine kaveltjes omringt door zeeën van betonsteen.
Hoe is het mogelijk, dat mensen, die leven in volledige vrijheid, die tot de welvarendsten ter wereld behoren en die al 70 jaar in vrede leven, zichzelf dit aan doen.

Ok, genoeg gezeurd. Ik heb besloten me, het lot van deze mensen, aan te trekken.

Gemeentes kunnen vanaf nu, voor een "scharrel certificaat", bij mij aankloppen.
Mascotte van dit certificaat wordt de uitspraak van de Poolse gastarbeider Aloszy Protzek uit 2006.

Elke gemeente die zich wil inzetten voor een langdurig duurzame samenleving, een omgeving waar je ook over tweehonderd jaar nog prettig kunt wonen, kan een Scharrel Certificaat behalen.
De eisen zijn simpel:

• Bouwgrond moet optimaal worden verkaveld. Geen overbodige openbare ruimte. Maximaal 30% openbare ruimte.
• Ruime kavels voor een schappelijke prijs. Wonen moet geen last zijn maar een lust!
• Woonwijken moeten bij voorkeur op zandgrond worden gesitueerd.

Heeft u interesse, of vind u het een goed idee voor uw gemeente, attendeer ze dan op deze blog. Voor contact kunt u een bericht achter laten.

Kluitjes planologie in de Lage Landen

Stel je woont in een land waar, om wat voor een reden dan ook, een kavel geen 50,-- €/m² kost, maar 500,-- €/m². Een betaalbare woning bouwen op deze grond kan alleen maar als je een heel klein kavel neemt.

Op een dergelijk kavel past net een rijtjes huis. Veel ruimte blijft er echter niet over:
Parkeren op eigen kavel, vergeet het maar.

Ook is de tuin al snel te klein om van gras te voorzien. Het natuurlijk afvoeren van regenwater levert al snel problemen op.

Alles komt op het openbaar terrein terecht.

Voor je het weet heb je heel veel ruimte nodig voor een heel klein kaveltje.

Nederlandse nieuwbouwwijken bestaan voor 60% tot 65% uit openbaar gebied. Slechts 35% tot 40% van het gebied is privé. In buitenlandse sub-urbs en vooroorlogse woonwijken ligt die verhouding precies andersom. 70% tot 80% is uitgegeven, slechts 20% tot 30% is openbaar terrein.
Het aantal stoeptegels per inwoner is nergens zo groot als in Nederland.

Kopenhagen bijvoorbeeld bestaat voor het overgrote deel uit wijken met 85% privé en slechts 15% openbaar terrein.

In Kopenhagen zijn het vooral de groene tuinafscheidingen die het straatbeeld bepalen.